บทที่ 45 ตอนที่ 45

“เอ้ย...ฉันพูดอะไรออกไป” เพราะลืมตัวจึงตามน้ำลลิดาไปอย่างน่าอาย แต่แม่นั่นไม่อายเพราะมีสามีเป็นสมบัติของตัวเอง คนโสดที่โดนเจาะไข่สิมันช่าง...ช่างอะไรสกุณานึกไม่ออกควรเป็นช่างอะไร เท่าที่รับรู้จากกายสัมผัสรสชาติอินทรีที่มีโอกาสโดนเขาไล่ต้อนโรมรันเมื่อคืนตรึงใจจนยากสลัดกลิ่นกายเขาทิ้งไป ชายหนุ่มผู้นี้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ